هو

توحید قرآنی

 آیه شماره 24  از سوره مبارکه حشر: هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه : اوست خداوندِ آفریننده، پدیدآورنده و صورت بخش، بهترین نام‏ها و صفات براى اوست. آنچه در آسمان‏ها و زمین است، تسبیح‏گوى اویند و اوست تواناى بى‏همتا و با حکمت.
شرح : خداوند، آفریننده‏اى است که در آفرینش مخلوقاتش، از کسى یا جایى الگوبردارى نکرده است، بلکه خود، صورت بخش پدیده‏هاست. «الخالق البارى‏ء المصوّر»
کسى که تمام کمالات را داراست، سزاوار تسبیح همه هستى است. «له الاسماء الحسنى یسبّح له...»
تسبیح موجودات، نشانه نوعى علم و شعور در هستى است. «یسبّح له ما فى السّموات و الارض»
تسبیح موجودات، تذکّرى به انسان‏هایى است که اهل تسبیح نیستند. «یسبّح له ما فى السّموات و الارض»
قدرت خداوند همراه با حکمت است نه ستم و تجاوز. «هو العزیز الحکیم»